Epanjel Breton

Poreklo francusko, tačnije centar Bretanje. Sada brojčano prva rasa ptičara u Francuskoj. Verovatno jedna od najstarijih rasa tipa Epanjel, poboljšana do kraja 20-tog veka različitim ukrštanjima i selekcijama.Prvi projekat o standardu rase izrađen je u Nantu 1907. god, predstavljen je i prihvaćen za vreme prve plenarne skupštine kluba u Ludeaku (bivša Severna obala) 7. juna 1908.god. To je bio prvi standard “kluba epanjel bretona sa prirodno kratkim repom”.

Najmanji od svih ptičara epanjel breton je lovački pas sa kratkim repom ili bez repa.Skladno građen sa čvrstim ali ne suviše krupnim skeletom. U cjelini jak i plećat ali ne i zdepast, dovoljno elegantan. To je snažan pas živahnog i inteligentnog pogleda. Izgleda kao mali “cob breviligne-kratka građa”, pun energije koju čuva još iz svoje evolucije, model “breviligne” je željen i ustaljen od strane reformatora rase.
Pas koji se uklapa u svaku socijalnu sredinu, inteligentan, oprezan, mentalno uravnotežen. Polivalentan (višenamenski) pas ptičar namenjen za svu divljač i na svim terenima.Značajan je po traženju, načinu hoda, čulu vida, pretraživanju, spontanosti i načinu držanja, podesnosti u dresuri. Različiti načini hoda, lagani ali snažni, pravilni( ujednačeni ) i živahni. Udovi se pomjeraju u jednu liniju bez vertikalnih oscilacija tijela i bez njihanja, leđa ostaju čvrsta. Galop je najvažniji način hoda na terenu. Koraci su brzi amplituda osrednja. Zadnje noge se pri galopu ne izbacuju unazad.Dlaka je oranž-bijela, crno bijela, braon bijela, sa šarama koje zauzimaju neravnomjerne oblasti. Mogu biti čistih boja ili pjegavi na nosniku usnama i udovima. Sa jednakim vatrenim šarama oranž ili tamno oranž na prednjem dijelu glave, na usnama, oko očiju, na udovima, po grudima, iznad vrha repa kod trobojnih pasa. Mala šara na čelu je prihvatljiva kod svih boja. Jednobojna dlaka nije prihvatljiva.